Gelukkig geen donkere wolken te zien. Op naar de intocht van de avondvierdaagse. Muziek voorop en de lopers erachteraan. Trots zijn alle wandelaars dat ze hebben deelgenomen aan deze 4-daagse. Genoten van de mooie routes, omgeving en het prachtig weer.

De muziek komt eraan en de eerste school komt voorbij met allemaal blije kinderen. Tja, dat zou ik ook zijn met zoveel snoep om mijn nek. Het kan er bij mij niet in dat er bergen snoep aan te pas moet komen bij zo’n sportief evenement. Slaan we hier de plank niet finaal mis? Het blijkt dat de hele 4-daagse de rugzakjes van de kinderen vol zit met snoep. Waar zijn de ouders mee bezig? Je kan toch iets gezonds mee geven en natuurlijk mag je je kind belonen met zo’n prachtige prestatie maar dat kan op zoveel andere manieren dan met snoep.

Zouden ze dat doen voor de snoep of de medaille?

De volgende club komt voorbij met de armen vol met bloemen. Zo hoort dat! Het is een verzorgingstehuis, rolstoelers met vrijwillige begeleiders. Geweldig dat ze mee doen en wat fijn dat veel begeleiders zich hiervoor willen inzetten. Vol trots kijken de rolstoelers om zich heen en genieten volop van alle aandacht.

De tocht gaat verder door de straten die vol staan met mensen. Het blijft een leuke happening. Vrolijke en zingende mensen komen voorbij op wandelschoenen, crocks of teenslippers. Het maakt niet uit waar je op loopt, als je de 4 avonden maar vol maakt. De stoet eindigt midden in het dorp en daar ontvangen alle wandelaars trots hun medaille. Die medaille worden met om gehangen maar is bijna niet te vinden tussen alle snoep. Volgend jaar lopen ze vast weer mee. Zouden ze dat doen voor de snoep of de medaille? Hopelijk komt er heel snel verandering in en wordt het een sportieve 4-daagse, “ZONDER SNOEP”!