“Sabotage” van de Beastie Boys knalt uit de speakers. Hierna nog 547 pareltjes te gaan voordat de Top2000 er weer op zit en 2017 begonnen is. Onder genot van de muziek kijk ik terug op wat er allemaal veranderd is afgelopen jaar. Ik kijk vooruit op wat voor moois ons te wachten staat in 2017. In al het sentiment vraag ik me af wie of wat de meeste invloed heeft op alle veranderingen in Zutphen en in de wereld daaromheen. 

In elk geval zijn het zijn zes-en-een-half miljoen mensen die samen hebben bepaald van welke nummers we in welke volgorde kunnen genieten tussen Kerst en Oud & Nieuw. Maar hoe zit het met alle grote onderwerpen in Zutphen die ons aan het hart gaan, wie beslissen daarover? De 47.385 inwoners? De 29 volksvertegenwoordigers? Is het God? Of misschien het lot?

Het meest recente onderwerp: Het Dagelijks Bestaan en de laatst overgebleven arbeiderswoningen op de Voormars. Waarom moeten die huizen en moest de hele Achtermars tegen de vlakte? Niet van de bewoners in elk geval. Wie stond er in zijn handjes te wrijven toen hij zijn kans schoon zag om mooie, luxe, dure appartementen op die plek neer te plempen? Laat dat de projectontwikkelaar geweest zijn. Degene die nu op z’n handen zit, de grond al bemachtigd heeft en eist dat de boel leeg geveegd wordt.

Het Oekraïnereferendum in april leek een mooi moment waarop de macht eindelijk weer eens bij gewone mensen lag. Ware het niet dat het gemeentebestuur een volwaardig referendum boycotte, door veel minder stemlocaties te openen dan bij een normale volksraadpleging het geval is. En als klap op de vuurpijl kregen de winnende NEE-stemmers een dikke middelvinger in hun snoet gedrukt door Mark Rutte. Die een duidelijk NEE schaamteloos veranderde in een ‘ja, ach…’.

En dan onze Zutphense musea, de plek waar onze historie en cultuur tastbaar is. Daar betalen we als gemeenschap voor, dus logisch dat we dan ook zeggenschap hebben over dit onderdeel van onze gemeente. Toch? Nee hoor, een politieke meerderheid doet het liever van de hand. Wel blijven betalen, maar vervolgens niks meer kunnen bepalen. En hebben we daar dan zulke goede ervaringen mee? Nou, niet bepaald. De Hanzehof, de Kaardebol, het zwembad en de sociale dienst gingen hen voor. Ieder hebben ze een prachtig gebouw, maar ieder hebben ze ook dikke financiële problemen. Wij allemaal mogen keer op keer dokken, maar hebben er geen klap over te zeggen, want: verzelfstandigd. 

En toch staan we niet machteloos. Toch smacht ik naar een machtig mooi 2017. Wat mij hoop en energie geeft is bijvoorbeeld de beweging die de kleine Zutphense ondernemers dit jaar zijn begonnen, om te strijden voor een eerlijke reclamebelasting. Het eerste succes hebben ze al: het idioot hoge jaartarief dat zowat een maandsalaris bedraagt, zal vanaf 2017 al drastisch verlaagd worden.

Een ander voorbeeld is de Zutphense huishoudelijke zorg; de honderden mensen die, bekostigd door de gemeente, met hart en ziel het huishouden verzorgen van hen die dit niet zelfstandig redden. Jarenlang heeft de gemeente dit zo goedkoop mogelijk uitbesteed aan bedrijven, die werknemers beschamend lage lonen boden, naast onzekerheid en uiteindelijk ontslag. In 2017 wordt er gebouwd aan een gemeentelijke stichting, die alle huishoudelijke hulpen de zekerheid op werk geeft en alle mensen die het nodig hebben, de zekerheid op goede zorg. Daarmee is de macht weg van commerciële bedrijven en terug naar waar die hoort: bij ons allemaal.

En denk ook aan de ruim 40 omwonenden van de Vispoortgracht die de handen ineensloegen en een alternatief bieden voor het verwerpelijke prestigeproject van burgemeester en wethouders om een luxe loopbrug van € 500.000,- over de vispoortgracht neer te leggen. De zittende macht vraagt om tegenmacht, en daar kunnen ze op rekenen.

Inmiddels is de Top2000 aangekomen bij nummer 543. “We Are The Champions” van Queen galmt door mijn woonkamer. Laat 2017 maar gauw komen, een machtig mooi jaar zal het worden.