Maandagmorgen. De kop van de ochtendkrant schreeuwt me toe. “Veldslag in Catalonië”. Mensen die hun democratische recht opeisen, zich willen uitspreken over hun eigen toekomst, worden met wapenstok en traangas uit elkaar gedreven. De foto en het verslag op de voorpagina concurreren met de prestatie van Onze Max op het racecircuit van Maleisië. Het blijkt moeilijk overtuigend te kiezen voor wat echt belangrijk is. “That’s how we do it”, roept Max, en we gaan over tot de orde van de dag.

"Men vindt de economie het ondersteunen niet waard"

Ongetwijfeld heeft de Spaanse regering het gelijk aan haar zijde wanneer zij het verbod op referenda over de onafhankelijkheidskwestie baseert op wetgeving. Het zal ook daarom zijn dat in Europa geen regeringsleider zich durft uit te spreken over het burgeroorlogachtige geweld waarmee men in Spanje de democratie denkt te dienen. We weten ons er geen raad mee.  

Stel je eens voor dat er een beweging op gang komt om het gebied, dat in de volksmond ‘Achterhoek’ wordt genoemd, los te weken van Nederland. Er zijn redenen voor. Vanaf de Haagse postzegel wordt niet naar ons geluisterd. Men vindt de economie het ondersteunen niet waard. Er is geen aandacht voor de regionale cultuur. De taal die wij spreken wordt niet serieus genomen. Aanleiding genoeg voor actie. De stad met de meest aansprekende historie, Zutphen, roepen we uit tot hoofdstad. 

De aard van de Achterhoeker in ogenschouw nemend zal de opstand niet tot Spaanse toestanden leiden. Erover nadenkend krijg ik gevoelens van sympathie voor de Catalanen, omdat zij hun identiteit verdedigen. 

In mijn mailbox schuilde al enkele dagen een bericht over de Petitie voor Minderheidstalen in Europa. Gebieden als Catalonië en de Achterhoek zijn er veel meer. In Europa spreken 50 miljoen mensen een minderheidstaal. Twee miljoen Nederlanders spreken Nedersaksisch. Geen van hen voelt zich daarin gesteund door de centrale overheid. Er heerst, onterecht, angst voor het kostenaspect. Koudwatervrees zorgt ervoor dat gesprekken uitmonden in loze beloftes. Het ongenoegen neemt toe. Vroeg in de maandagmorgen heb ik de petitie getekend. Prioriteit nummer 1 van deze week. 

Diezelfde maandagmorgen een bericht over de dichter Sluiter. Hij publiceerde 350 jaar geleden, in de zeventiende eeuw, als eerste de benaming ‘achter-hoek’. Komend jaar wordt daar aandacht aan gegeven. Historisch besef is groeiende, vooral over de eigen regio. Overheid pas op uw tellen.