LOCHEM - Al vanaf haar geboorte groeide Natasja Klein Nulent - Van Otterloo op in de organisatie van Jehovah’s Getuigen. Inmiddels woont ze al twaalf jaar in Lochem en heeft ze alles kunnen verwerken. De nu 52 jarige vrouw maakte veel mee in haar leven en schreef er een boek over; Ik ben niet wie jij wil dat ik ben. Het boek is sinds april vorig jaar te koop, waaronder bij Boekhandel Lovink. Tot 29 februari kon men nog op het boek stemmen voor de verkiezing van BoekGoud. 

Mensen uit Lochem kennen Natasja misschien wel van haar kinderopvang Trammetje 26 in Lochem of als molenaar van De Lindensche Molen in Vorden. Maar wat niet iedereen weet is de weg die Natasja heeft moeten afleggen om op dit punt van haar leven te komen. Sinds 2012 woont Natasja in Lochem met, zoals zij omschrijft, "de liefste man van de wereld.” Uit een eerder huwelijk heeft ze drie kinderen. Vorig jaar bracht Natasja haar tweede boek uit, een autobiografie over haar jeugdjaren bij de Jehovah’s Getuigen en de periode die erna kwam. Haar eerste boek ging over haar tweede zoon die autisme heeft en zijn kijk op de wereld. Plannen voor een derde boek zijn er ook, al zal dit een fictief verhaal worden. 

Opgroeien in een ‘sekte’

Vanaf haar geboorte groeit Natasja met haar gezin op binnen de organisatie van Jehovah’s Getuigen. Haar moeder, die een psychische ziekte heeft, heeft zich laten omdopen tot Jehovah’s Getuige. Haar vader, die zij ervaarde als een erg lieve man, is dat niet, maar laat de opvoeding geheel over aan zijn vrouw. “Mijn vader was een enorm zachtaardige man, maar ik zag gewoon dat hij niet was opgewassen tegen over mijn moeder en de ouderlingen binnen de organisatie.” Dit creëerde een complexe situatie. Gebruikelijk is de vader het hoofd van het gezin bij de Jehovah’s Getuigen, maar omdat haar vader geen lid was, werd tegen Natasja gezegd dat ze niet naar haar vader moest luisteren, maar naar de ouderlingen. “Het lijkt een heel onschuldig geloof, maar achter de gesloten deuren gebeurt heel veel wat het daglicht niet gebruiken kan.” Omgaan met anderen buiten de organisatie mag niet of mogen de kinderen geen band mee krijgen. “De rest van de wereld en de mensen erin zijn allemaal slecht”, dat is wat je te horen krijgt. Hierdoor is Natasja altijd op haar hoede rondom anderen.

Omslag moment

In haar tienerjaren komt Natasja van dichtbij in contact met het sexueelmisbruik binnen de organisatie. De laatste jaren komt hier steeds meer over naar buiten toe, “maar de organisatie stopt alles weg.” Slachtoffers die misbruik melden bij de ouderlingen worden gesommeerd om hun mond te houden. Het is in deze periode dat Natasja anders naar de organisatie en het geloof is gaan kijken. Ze botst steeds vaker met de organisatie en ook op de middelbare school gaat het niet goed. Een week voordat Natasja gedoopt wordt, krijgt ze een ongeluk, een val van vijf meter. “Zelfmoord is verboden, maar een ongeluk krijgen kan wel.” Uiteindelijk laat ze zich onder druk wel dopen.

Een maatschappelijk werker op de middelbare school weet tot Natasja door te dringen. Hij vraagt haar naar de mensen die ze aardig vindt. Mede omdat Natasja door haar geloof iedereen als slecht ziet en niet vertrouwd. Tot haar verbazing noemt ze ook wat mensen die buiten de organisatie vallen. “Dat was voor mij het eerste omslag moment.” Het waren immers ‘wereldse’ mensen die ze altijd als slecht had gezien. Vanaf haar achttiende is Natasja geen actief lid meer. Ze wil niet meer naar vergaderingen, de ouderlingen waarschuwen haar vriendinnen om niet meer met haar om te gaan. Op haar drieëntwintigste escaleert het tussen Natasja en de ouderlingen. Ze wordt ‘uitgesloten’ en mag geen contact meer hebben met Jehovah’s Getuigen. “In een klap ben je al je vrienden en familie kwijt.”

Leven na Jehovah

Contact met een collega groeit uit tot een vriendschap en later een relatie. Natasja weet niet wat echte liefde is, en hierdoor verandert de relatie in een gewelddadig huwelijk. Ze duikt uiteindelijk onder met haar drie kinderen. Een jaar later leert ze haar, nu huidige man, tegen. Haar man heeft Natasja enorm geholpen om te ontdekken wie ze wil zijn en hoe ze naar de wereld wil kijken. Ze opent haar kinderopvang aan huis, waar ze kinderen wil meebrengen om te zijn wie ze willen zijn. 

Ook goede kanten

Natasja kijkt niet alleen maar met negatieve gevoelens terug op haar jeugd en leven. “De weg naar dit punt toe heeft me ook gevormd tot wie ik nu ben.” Natasa ervaart daarom nu dingen soms met extra veel plezier. Dingen die haar man bijvoorbeeld heel vanzelfsprekend vindt. Maar Natasja kijkt ook met veel plezier terug aan haar vriendinnetje en twee liefhebbende gezinnen uit haar tijd bij de Jehovah’s Getuigen. Met haar boek hoopt ze dat mensen een beter beeld krijgen van wat er achter de gesloten deuren afspeelt bij de organisatie. En misschien wel dat het bij sommige leden hun ogen opent. Uit de vele reacties op het boek die online te lezen zijn, is te merken dat die boodschap wel overkomt.

Haar werk als gastouder wil Natasja graag gaan combineren met haar nieuwe uitdaging lifecoach, waarvoor ze op dit moment een studie aan het volgen is. Alles wel vanuit Lochem. “Hoewel ik niet in Lochem geboren ben, voel ik me hier pas echt thuis. Ik ben nu wie ik wil zijn, en waar ik wil zijn.”