Op zondag naar de boekenmarkt in Zutphen. Nadat we zijn uitgekeken slenteren we nog wat door de stad. Zonder plannen. Doelloos? Ze wil nog even door de Beukerstraat. Kijken in een paar kledingzaken. Koopzondag! Ik tuin er weer eens in. 

Waar is de tijd gebleven dat ze zonder overleg met een stapel kleren thuiskwam. Ook toen werd ik voor de gek gehouden, met grote tassen vol nieuw spul die triomfantelijk naar binnen werden gedragen. “Voor jou gekocht, wat vind je ervan?” Het was mij altijd goed. Daarna werd steevast nog een keer diep in de tassen gedoken. “Kijk deze vond ik voor mezelf, leuk hè.” Nog een paar keer graaien en er lagen een stuk of 5 kledingstukken op tafel. Voor haar! Mijn rol was zo zuinig mogelijk kijken. 

"Gelukkig is er nog plaats aan de tafel der lotgenoten"

Toch was ik er gelukkig mee. Ik raakte niet vermoeid van rondhangen in klerenwinkels.

Waar mannen meestal recht op het doel afgaan en meteen uit het rek halen wat ze nodig hebben, werkt dat bij vrouwen duidelijk anders. Winkel in winkel uit. In elke zaak minstens tien bloesjes in de hand nemen om daarna zonder resultaat te vertrekken. 

In het modehuis staat een tafel met wat stoelen er omheen. Er is ook koffie. Speciaal voor ongeduldig wachtende mannen. Drie zitten er al.

Met dat ik een stoel naar achteren schuif introduceer ik mezelf: “Gelukkig is er nog plaats aan de tafel der lotgenoten.” Twee van de mannen lachen me bevestigend toe, de derde merkt op dat ik zeg wat hij denkt. Er volgt een geanimeerd gesprek. Wat ik hiervoor beschrijf wordt bevestigd.

De oudste, ik schat hem tachtig, heeft 40 jaar lang elke dag een pagina vol geschreven in zijn dagboek van A5 formaat, met vulpen. De man vertelt over de dilemma’s die hij voelt omtrent de vraag om wel of niet zijn memoires te publiceren. Hij wil niemand kwetsen. Vernietiging na zijn dood lijkt hem de beste optie, inclusief een verbod op lezing. Interessant! We duiken dieper het gesprek in. De damesmodezaak herbergt een ruim assortiment, we hebben tijd genoeg. Het gesprek duurt langer dan normaal met een onbekende en eindigt op het moment dat ik mijn vrouw ontwaar bij de kassa. 

Met een brede grijns van geluk vertelt ze bij het verlaten van de modezaak dat ze precies de bloesjes heeft gevonden waar ze al een tijdje naar zocht. Kleren kopen kan best leuk zijn. Ook voor mannen met andere interesses. Je moet er wel de tijd voor nemen.