Onder het genot van een kopje koffie blader ik door de nieuwe theaterbrochures. Deze maand vonden we er maar liefst zes op de deurmat. Wat op valt is dat er veel tribute-muziek is geprogrammeerd. Kwalitatief is er niets mis mee. Er staan getalenteerde muzikanten op het podium.

Waarom wordt er geteerd op oude namen? Broodwinning? Of is het de liefde voor goeie muziek, ook al komt die uit vervlogen tijden? Ondertussen lijkt het er bijna op dat na de jaren zeventig de creativiteit is verdwenen. Waarom zijn al die fantastische cover-muzikanten, want goed zijn ze, niet in staat om met origineel eigentijds werk het publiek de theaters in te zuigen. Wellicht schuilt er een vorm van luiheid achter, bij publiek dat het liefst wil horen wat bekend is. 

In één van de blaadjes tel ik: Fleetwood Mac, Simon and Garfunkel, Abba, The Blues Brothers, Dutch Eagles, The Preacher Men, Hazes, Top 2000 Live, Rock4 (oa Phil Collins, Adele en Sting), The Analogues (The Beatles), Lennaert Nijgh , The Doors, Creedence Clearwater Revival, Johnny Cash, Carole King, Symphonic Rock (oa Pink Floyd en Genesis), The Best of Britain (Beatles en Coldplay), Blokhuis en Van Velzen (Queen), The Story of the Troubadour (oa Springsteen en The Eagles) en Dire Straits. Zeventien stuks, en ik ben er niet zeker van dat ze allemaal zijn aangevinkt.

In stadions tref je nog een programmering van origineel werk. Echter, dergelijke evenementen zijn oorden van massatoerisme geworden. Voor veel mensen aantrekkelijk, voor anderen de hel waar een te duur prijskaartje aan hangt. Je mist er de intimiteit van de theaterzaal.

In het tv-programma Beste Zangers bezingen vaderlandse artiesten elkaar met hun favoriete muziek. Je hoort hoe talentvol zij zijn en dat zij ook andere genres aankunnen. Vorige week draaide het programma om operazangeres Tania Kros. Speciaal voor haar zong Maan de aria Nessun Dorma van Puccini en Brace maakte een fantastische eigen versie van het Ave Maria. Niemand hield het droog.

Liedjes van vroeger zingen en spelen, er is niks mis mee. Talentvolle muzikanten mogen er hun ding mee doen. Wat mij betreft, zoals een enkeling al heeft bedacht, met hun eigen naam op het affiche. Een componist creëert zijn werk immers niet uitsluitend voor de eer en glorie van slechts één artiest.

Tijdens de koffie vond ik nog wat origineels in de brochure. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we ook het aanbod van eerbetoon serieus overwegen. Wat het wordt? Die keuze is nog niet gemaakt.