Onlangs las ik een bericht over de Van der Hoevenschool in Epse. Een aankondiging met de naam van die school trekt mijn aandacht, omdat ik er wat mee heb. Niet dat ik er zelf ooit als leerling rondliep, maar omdat ik als voorleesopa daar al menig aangenaam uurtje met de kinderen heb doorgebracht. 

Het aantal leerlingen op de school neemt toe als gevolg van de nieuwbouwwijken aan de noordkant van het dorp. Dat was de aanleiding voor het bericht. Er vestigen zich jonge en kinderrijke gezinnen. De directeur is trots op de groei van zijn school. De euforie neemt toe; er zijn plannen om het gebouw meer ‘smoel’ te geven. Kleurrijk gepimpte gevels moeten alle kinderen van Epse naar de Van der Hoevenschool lokken. Blijkbaar is dat nu nog niet het geval. 

"De school neemt in het dorp een belangrijke plaats in"

De school neemt in het dorp een belangrijke plaats in. Het is een plek waar verbinding tussen mensen tot stand komt. De school brengt leven in het dorp. In menig kleine kern zal jaloezie de kop opsteken bij het aanhoren van zoveel ambitie. 

Wat enigszins verontrust in het betreffende artikel is de zienswijze van een nieuwe bewoner. De man heeft zijn kinderen aangemeld als leerling en hen voor de eerste lesdag afgeleverd. Het bevreemdt hem niet dat het aantal leerlingen in Epse toeneemt, want hij beschouwd zijn nieuwe woonplaats als een buitenwijk van Deventer, met een dorps karakter, dat dan wel.

In Epse is men jarenlang te hoop gelopen om de stad Deventer op afstand te houden. Er is zelfs een hoge wal opgetrokken als fysieke grens. Een symbool om duidelijk te maken dat stadse ontwikkelingen en het dorp niet bij elkaar passen.  

Nieuwkomers hebben dus een andere blik op hun nieuwe omgeving. Zij kijken fris en onbevangen dwars door de obstakels heen, omdat hun geheugen over dit onderwerp geen verleden kent. In Epse zal menig wenkbrauw zijn gefronst over het ontbreken van die kennis.

Tot onlusten zal het niet komen over deze ‘Deventer-kwestie’, want gelukkig is er het plein bij de groeiende school. Tot in lengte van jaren zullen wachtende ouders gemeenschappelijke akkefietjes bespreken en meningen uitwisselen. Corrigerende gesprekken nabij het schoolplein zullen hun werk blijven doen. De gedachte dat men woont in een wijk van de stad Deventer zal geen applaus ontvangen. Dat is nu eenmaal de sfeer die bij een dorpsschool hoort.