Plat praoten
Joop Hekkelman.

Plat praoten

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Plat praten is voor veel streekgenoten de normaalste zaak van de wereld. Er zijn ook mensen die categorisch ontkennen dat er een taal van eigen stad of streek bestaat. Die doen zichzelf tekort, omdat ze een stukje van de schoonheid van de eigen omgeving missen. Er zijn mensen die uitingen van traditie waarderen voorzover het op een podium als vermaak wordt gepresenteerd. Ze willen er niet echt bijhoren. Waar zijn ze bang voor?

Er zijn mensen die folklore bedrijven, maar de taal die daar ooit bijhoorde niet willen horen. Een beetje hypocriet is dat wel. Waarom die ontkenning en waarom angst om zich te binden aan het eigene van de streek? 

Over de streektalen is al veel geschreven en gezegd. Ook op deze plek. Dat is een goeie zaak gebleken want overal ontstaan initiatieven die met het dialect te maken hebben. Er is veel aandacht voor streektaalmuziek en er komen regelmatig boeken uit in geschreven dialect. Deze maand in de Achterhoek zelfs meerdere. In Zutphen zijn de jongens uit de Barlheze populair met hun programma ‘He-j ‘t al eheurd’. Heerlijk dat stadse dialect.

"...kom ‘s praoten"

Schrijfcursussen in de streektaal kennen een groeiende belangstelling. Wie denkt dat de belangstelling daarvoor uitsluitend van senioren komt heeft het mis. De jeugd krijgt meer en meer belangstelling voor de taal van hun eigen herkomst. Op een Achterhoekse school voor voortgezet onderwijs kozen maar liefst negentig leerlingen voor lessen in en over dialect. Zij wilden er meer van weten en lieten het aanbod van andere vakken links liggen. Op basisscholen staat het blad Wiesneus in de belangstelling. Een blad met eigentijdse onderwerpen om leerlingen wegwijs te maken met de taal van de streek. In Drenthe was dit al een scuces en in de Achterhoek zijn inmiddels 50 scholen ermee aan de slag gegaan.

Voor wie doemdenkt en meent dat het binnenkort gedaan is met de streektaal; misschien wijst de jeugd ons wel de weg. De taal zal er anders van gaan klinken dan 100 of 50 jaar geleden en er zullen nieuwe woorden ontstaan dat is zeker. Nu moeten al die schuchtere ouderen de schroom nog van zich durven afwerpen. Als zij lef tonen om samen met hun kroost op te trekken dan gloort er een toekomst van ongekende klankkleuren voor onze regio. 

Wie een steuntje in de rug wil: kom ‘s praoten. 

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.