De Nederlandse landbouw krijgt er de laatste jaren flink van langs in het publieke debat. De boer kan niets meer goed doen. Stikstof uitstoot is één van de nieuwste konijnen die uit de hoge hoed werden getoverd. Onlangs kwam daar voor de boeren in de oostelijke zandgebieden nog eens een veeg uit de pan bij omdat het coulissenlandschap dreigt te verdwijnen. De klagers die alarm slaan kan ik geen ongelijk geven, omdat ik dagelijks van die schoonheid in mijn omgeving geniet.

Met noeste arbeid hebben de boeren het landschap gemaakt. Met hard werken konden zij eeuwenlang een karige boterham verdienen, vaak was dat niet genoeg om het hoofd boven water te houden. Gestimuleerd met subsidies konden bedrijven groeien en bleef het voedselpakket voor de burger betaalbaar. 

Op het moment dat die zaken geregeld waren kreeg de boer te maken met reeksen beperkingen aan zijn bedrijfsvoering. Het aantal agrarische ondernemers in ons land verdwijnt mede daardoor als sneeuw voor de zon. Degenen die blijven worden gekneveld, soms door onrechtvaardige besluiten. 

Wellicht denkt u wat heeft dat allemaal met het coulissenlandschap te maken. Nou, een euro meer betalen voor een kilo vlees, of een paar dubbeltjes erbij voor een liter melk zou wel eens ten goede kunnen komen aan de instandhouding van bomenrijen en struikgewas, omdat meer boeren overleven en de drang tot schaalvergroting afneemt. 

"Met de agrarische sector gebeurt in ons land langzamerhand hetzelfde als met het aardgas van Groningen"

Vanuit historisch perspectief kan het niet zo zijn dat alleen de boer de prijs betaald van gewenste veranderingen van de landbouwproductie. Ik hoorde een natuurdame op televisie zeggen dat het coulissenlandschap zo uniek is omdat je telkens een nieuw uitzicht ontdekt. Nadrukkelijk werd de landbouwer het verdwijnen ervan verweten. De aanval op de landbouw via het coulissenlandschap lijkt welhaast geregisseerd. Het geeft een extra zetje in negatieve richting aan de heftige discussie over de krimp van de veestapel.

Met de agrarische sector gebeurt in ons land langzamerhand hetzelfde als met het aardgas van Groningen. Jarenlang wordt er roofbouw gepleegd ten gunste van de nationale economie, om zaken te keren is er geen geld, wordt er met een botte bijl gehakt of ontbreekt politieke moed. Gevolg: iedereen ontevreden. Lege winkelschappen en hongerige magen leiden tot eerlijke conclusies. 

Die natuurdame heb ik horen praten over productiemethoden die niet deugen. Welke prijs wil ze betalen om haar ideaal te bereiken? Daar werd niet over gesproken. Dat is jammmer, want van het coulissenlandschap houdt iedereen.