Afgelopen weekend startte een nieuw taalprogramma op televisie. De titel – Spreek Nederlands met me – is gejat uit het liedje Parijs van Kenny B. Er is een aardig spelletje over woorden en uitdrukkingen omheen gemaakt. Geen standaard Nedelands, het is vooral bargoens en straattaal dat voorbij komt. In de aankondiging werd gezegd dat het ook om dialectwoorden zou gaan. Daar heb ik in de eerste uitzending nog niet veel van gezien. Het was nu nog teveel  straattaal uit het westen van ons land.

Om eerlijk te zijn, ik heb uitzending gemist bekeken omdat in de media berichten verschenen die me nieuwsgierig maakten. Ik ben meer een kijker van de publieke omroepen. Dergelijke min of meer educatieve programma’s verwacht je namelijk niet op een commerciele zender, in dit geval RTL4. Overigens is op dat educatieve wel wat af te dingen. Zoals gebruikelijk zat er weer eens een panel van bekende of als bekend veronderstelde (wie mag dat dan zijn?) Nederlanders en een Vlaming om de woorden te raden. Ook deze verzameling is goed gebekt en ad rem. De frivoliteit sloeg hier en daar door naar het overdrevene en de gezochte grapjes begonnen op het eind wat te irriteren. Ze willen te populair doen allemaal. De meesten van hen laten opzichtig blijken dat ze er niet zitten omdat ze veel weten maar vooral om zichzelf in beeld te houden.

"Wat kan dit een leuk spel worden als er kandidaten uit de regio meedoen die niet bekend zijn bij het grote publiek"

Wat kan dit een leuk spel worden als er kandidaten uit de regio meedoen die niet bekend zijn bij het grote publiek, maar meer kennis van zaken hebben. Op spontaniteit van de deelnemers kan worden geselecteerd, daar hoeven de omroepbazen het niet om te laten. Geef randstedelingen en provinciebewoners elders uit het land gelijke kansen en varieer met de vragen naar ieders herkomst. 

Zo’n programma verdient een kans. Taalveranderingen en taalverschillen in ons land worden zo op een toegankelijke manier aan de orde gesteld en er wordt begrip voor gekweekt. Ik weet zeker dat ons land er mooier van wordt. 

Ik vrees dat mijn wens om meer invloed van buiten de randstad aan dovemansoren is gericht. Het benadrukken van tegenstellingen vindt men in medialand namelijk interessanter dan een poging tot verbroedering op basis van wederzijds respect. Het is een wereldje waarin denken in kijkcijfers voorop staat, meer dan een volwaardige inhoud. Ik ga de komende weken toch volhouden. Wie weet word ik nog verrast.