Deze zomer bezocht ik een boerderijproject voor basisschoolleerlingen. Mooi om het enthousiasme en de leergierigheid van de kinderen te zien. Zij gaven ons uitleg over hun leerervaring. Hoeveel melk geeft een koe per dag? Hoeveel voer heeft ze daarvoor nodig? Zij leerden dat een koe gras, mais en brokjes krachtvoer eet om ons melk te geven. Na een paar weken begrepen zij wat er voor nodig is ons voedsel te produceren. 

Goed dat scholen tijd vrijmaken voor deze vorm van praktijkonderwijs. Dat is nodig, want we weten niet meer waar onze dagelijkse kost vandaan komt.

"Er zijn kinderen die denken dat alles uit de supermarkt of een fabriek komt"

Er zijn kinderen die denken dat alles uit de supermarkt of een fabriek komt. Zij niet leren van huis uit niet meer om na te denken over de herkomst van de producten die wij consumeren. Ouders laten het er volstrekt bij zitten als het gaat om kennisoverdracht over eten, drinken en de wetten van de natuur. Zoals veel meer opvoedkundige taken laten zij ook deze onderwerpen te graag over aan de school.

In diezelfde zomer hoorde ik een moeder uitleg geven aan haar dochter van een jaar of vier. “Kijk,“ zei ze, “dit is een libelle.” Stikkend van het lachen bracht één van de omstanders haar op het rechte pad. Het was een langpootmug! De moeder zou zich moet schamen. Echter, zonder van kleur te verschieten accepteerde zij deze correctie. Zich niet beseffend hoeveeel kennis over de natuur zij ontbeert. “Dank u, heb ik weer wat geleerd”, zei ze nog.  

Massa’s kinderen weten niet dat patat van aardappelen wordt gemaakt en wijzen trossen tomaten aan voor mais. Ik heb het in de loop der jaren allemaal gehoord en gezien. Straks weet niemand meer hoe gewassen groeien en dieren zich gedragen. 

Wat te denken van de man die te vroeg wordt gewekt door zijn haan, die al om vijf uur begint kraaien. In de dierenspeciaalzaak denkt hij terecht te kunnen voor de oplossing. Hij vraagt om medicijnen voor zijn pluimvee waarmee het rumoer in de vroege ochtend afneemt. Ongelofelijk, maar waar! 

Iets simpels als een zaadje dat zorgt voor ons brood staat inmiddels ver bij ons vandaan. Evenals het besef dat één poter dagelijks een compleet gezin van een bord aardappelen voorziet en de koe zorgt voor een compleet voedselpakket. Omdat we niet meer begrijpen dat het ochtendgloren wordt aangekondigd door een kraaiende haan vragen we om pilletjes.