De moeder de vrouw
Joop Hekkelman.

De moeder de vrouw

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Op het kampeerterrein trekken twee toompjes kippen rond. Elk ter grootte van 5 of zes hennen en een haan. Samen doen zij hun werk, eten bijeen scharrelen. Het mannetje bevrucht af en toe een vrouwtje, of onderneemt een poging daartoe, en min of meer dagelijks leggen de hennen een ei. De haan waakt over het welzijn van het vrouwvolk dat rond hem is verzameld. Eén van de pierenpikkende kippetjes blijft altijd een beetje achter bij de groep, soms wel twintig meter. Als de haan dit opmerkt rent hij op haar af en jaagt de dolende richting het gezelschap verderop. Bij het andere koppeltje stapt de haan parmantig rond, maar één van de hennen lijkt baas te zijn.

"Mannen en vrouwen zijn in veel dingen elkaars gelijke"

In dezelfde periode dat wij genieten van een koppel pluimvee voor onze caravan wordt het thema bekend gemaakt voor de boekenweek 2019 – De moeder de vrouw. Vanuit contreien waar vaker op elitaire wijze stennis wordt gemaakt over emancipatiekwesties is gepruttel van anti-geluiden hoorbaar. Sommigen komen met hun aversie niet verder dan de bewering dat de vrouw hiermee wordt terugverwezen naar het aanrecht. Alsof alles wat de voorbije vijftig jaar is bereikt met een paar woorden kan worden weggevaagd! Wat een onzin kan men uitkramen. 

Mannen en vrouwen zijn in veel dingen elkaars gelijke. Vaak zijn vrouwen beter. In mijn werkzame leven heb ik veel met vrouwelijke managers van doen gehad. Een verademing ten opzichte van de haantjes, wat mannen vaak willen zijn. Er is ook nog veel te wensen: vrouwen moeten evenveel verdienen als mannen en geen belemmeringen ondervinden in hun carrière vanwege het vrouw zijn etcetera, etcetera. Helemaal mee eens! Echter, wie hysterisch gaat doen over een thema waarin juist het specifieke onderscheid tussen man en vrouw aandacht krijgt: namelijk dat alleen een vrouw moeder kan zijn, heeft een verstoord beeld van de werkelijkheid en geen verstand van biologie. Het is ronduit dom te negeren wat de natuur alleen haar heeft toegedacht. De emancipatie van de vrouw wordt daarmee een slechte dienst bewezen. 

Dan denk ik aan die twee toompjes op de camping. De ganse dag scharrelen de vrouwen en de mannen gezamenlijk over het terrein. Zonder onderscheid doen zij hun werk. Er wordt voor gezorgd dat ze allemaal meedoen. Bij de ene groep is de hiëarchie duidelijker dan bij de andere. Geen kip die er een probleem van maakt. Koude drukte is aan hen niet besteed. 

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.