De droogte heeft het veld verandert in een steppe-achtig landschap. De kleur van gras is amper nog te ontdekken. Of toch, daar komt ze weer voorbij, in haar felgroene jurk. Helaas, de kleur heeft geen overeenkomst met welke natuurlijke tint dan ook. Zij houdt van groen dat is duidelijk, om de dag wisselt ze haar favoriete kledingstuk met iets in legerkleuren. Ik registreer, het is haar kledingkeuze. Al doen mijn ogen pijn van het zicht, daarover heb ik geen mening. 

Het contrast kan niet groter zijn wanneer we een design outlet bezoeken. Een enorm complex met talloze kleine winkeltjes waarin merkkleding en aanverwante zaken worden verkocht. Een Bataviastad-achtig complex gericht op internationaal publiek. De prijsstelling van de producten is afgestemd op mensen die graag veel geld uitgeven aan kleding. Prijskaartjes waar je van schrikt. 

"We lachen de kooplust zuinig weg met verbazing over zo veel mensen die zich, naar onze mening, enorm in de maling laten nemen"

Het is net een circus zo’n gedoe, met lange rijen wachtenden voor de winkeltjes van Gucci, Ralph Lauren, Tony Hilfiger en al die andere trendy kledingmerken. Je zou haast denken dat er goud wordt weggeven. Een bewaker, met oortjes, laat telkens een vijftal mensen tegelijk naar binnen.

Waar geen bewaking voor de deur staat glippen we even naar binnen, aankopen doen we niet. We lachen de kooplust zuinig weg met verbazing over zo veel mensen die zich, naar onze mening, enorm in de maling laten nemen. Zelf hebben zij dat niet door, want geduldig en lachend wachten zij een uur lang tot de toegang wordt vrijgegeven. Stormen dan naar binnen, op weg naar de hebbedingetjes achter smaakvol ingerichte etalages. Glunderend, als een kind dat zojuist een ijsje kreeg, dragen zij hun tas met reclameopdruk naar buiten. Het is een aandoenlijke vertoning. 

Bij een uitstalling van een Italiaans kledingmerk, de naam is mij ontschoten, neemt mijn vrouw een jurkje uit het rek. De verkoopster kwijlt meteen over haar schouder met de vraag of zij van dienst kan zijn. Nou, nee. Het vod met een waarde van hooguit twintig euro, is voorzien van een prijkskaartje waarop, voor de komma, het getal 599 prijkt. De verkopster had moeten zien dat wij niet tot haar doelgroep horen: merklooos aan de buitenkant en sandalen die er al een paar dienstjaren op hebben zitten! Zou ze echt denken dat wij in de val stappen van deze nepwereld? 

Waardering voor de dame die volkomen zichzelf is in afzichtelijk groen, al is op haar smaak best wat af te dingen.