Opeens kwam het idee op dat een rustig reisschema voordelen heeft ten opzichte van ééndaags gejakker. Je boekt snel een hotel, last minute en goedkoop, op hoop van zegen dat alles in orde is.  Nou, het hield niet over, teveel frituur voor een hotelrestaurant. Er kwam een maagtablet aan te pas om de boel binnen rustig te houden. Met die ervaring op zak vielen de broodjes de volgende morgen niet tegen. Acceptabel, maar we kraaien geen victorie. 

Van dergelijke eterij raak je vol, veel te vol terwijl het genot ontbreekt. Dat is blijkbaar niet anders voor de dieren rond het hotel. De ochtendzon is krachtig en de buitentemperatuur aangenaam. Openstaande schuifdeuren naar het terras brengen onverwacht een paar mussen aan tafel. Ze melden zich om de restanten van het ontbijt op te ruimen. Het blijken ervaren rotten. Ze pikken hun korstje mee en vliegen in volle vaart, zonder aarzeling via de deuropening weer naar buiten. De bek vol lekkernij wordt verorberd op een rustige plek buiten de aandacht van hilarisch publiek. Even later meldt het gevogelte zich opnieuw, omdat er meer te halen is, moeite kost het niet. Zolang de toegang vrij is vliegen ze aan en af.

"Voor het spotprijsje dat we betaalden accepteren we alles wat ons wordt voorgezet"

De vogeltjes glimmen en zijn te vet, het wordt ze te gemakkelijk gemaakt. Ons gaat het op die plek niet anders. Voor het spotprijsje dat we betaalden accepteren we alles wat ons wordt voorgezet. We spreken af dat de volgende keer meer inspanning nodig is voor het vinden van een geschikt logeeradres.  

Over mussen gesproken, er zijn ook andere soorten. Ondanks de anti-vogelkap wringt er zich nog wel eens eentje via de schoorsteen onze huiskamer binnen. Gekras langs de kachelpijp eindigt met gefladder in de houtkachel. Onze mussen zijn anders dan die van het hotel. Het zijn geen dikkerds, ze moeten werken voor de kost. Binnen is er helaas niets te halen, nieuwsgierigheid brengt hen in een benarde positie. Zonder hulp vinden ze geen uitweg. De buitendeur staat open en toch knallen zij doorgaans met volle vaart tegen het vensterglas ernaast om hun vergissing te ontvluchten.  

Even dacht ik aan onze huismussen, toen in het hotel de laatste kruimel van tafel werd gepikt. Ik voelde verbinding. Soms is het nodig om de kop even flink te stoten om wijzer te worden.