Standby

Standby

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Mensen zeggen soms dat objecten een ziel hebben. Nou, in onze televisie huist die van een sadist. Sinds een paar weken schakelt hij zich om de haverklap spontaan uit. ‘Salora’ klonk dan wel niet zo heel erg duurzaam en degelijk toen ik de tv bestelde een jaar of twee geleden, maar ze maken wel goedkope toestellen. En misschien viel het wel mee?

Eerlijk is eerlijk, dat was lange tijd ook wel het geval. Tot nu dan. Soms schakelt hij zichzelf pas na een uur spontaan uit, een volgend moment drie keer binnen twee minuten – er valt geen peil op te trekken. 

"Als in een openhartoperatie haalde ik alle vitale stekkertjes binnenin los"

Maar het gebeurt onherroepelijk. Zit je net lekker een serie te kijken – poef, tv uit. Altijd precies als de moord op het punt staat gepleegd te worden. Afstandsbediening snel erbij, tv aan. Meestal is er dan geen redden meer aan. De intervallen tussen aan- en uitschakelen worden steeds korter, tot de tv überhaupt nergens meer op reageert. 

Gezellige hangbankavonden verworden zo tot frustrerende ervaringen, meestal eindigend met een gezamenlijk staren naar een te klein laptopscherm. Nu heeft de wegwerpmaatschappij al niet zo’n goede klant aan mij, maar een tv vervangen alleen vanwege een aan/uit-probleempje gaat me helemaal te ver. Ik repareer liever dan dat ik weggooi. 

Maar ja, niks helpt. Mijn schoonvader – eerste hulplijn bij huis-, tuin- en keukenproblemen – vermoedde dat het wel eens aan het ‘kastje’ kon liggen. De afstandsbediening bedoelt hij daarmee. Als de batterijen bijna leeg zouden zijn zou hij wel eens stiekem signalen naar de tv kunnen sturen. Afstandsbediening dus naar de hal – zonder effect. Of kwam er gewoon een signaal door de muur met de buren? Onze muren zijn van ontbijtkoek immers, aldus wederom mijn schoonvader. Maar ook als de buren niet thuis waren bleef het probleem bestaan.

Ik besloot er echt werk van te maken: het flatscreen moest open. Als in een openhartoperatie haalde ik alle vitale stekkertjes binnenin los en zette ze weer vast. Kastje weer dicht, tv weer aan. Tien minuten duurde mijn euforie, toen ging de tv weer uit.

Ik gaf me gewonnen. Er restte ons niets anders dan een nieuwe tv te kopen. Toch maar een Samsung deze keer. Soms heb ik nog last van ontwenningsverschijnselen. Dan gaat de tv uit en denk ik: daar gaan we weer! Maar dan ben ik op de afstandsbediening gaan zitten.

 

Ik kijk met angst en beven uit naar de toekomst, waarin robots en kunstmatige intelligentie ons leven overnemen. Dan krijgen die apparaten écht een ziel. Zullen we ons dan nog steeds wel van deze sadisten kunnen ontdoen als het moet?

 

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.