Op 7 oktober 2016 verscheen mijn eerste column voor LokaalGelderland. Sindsdien heb ik nog eens achtenveertig keer een stukje tekst van bijna 400 woorden geschreven. In de zomer drie weken pauze, ook een columnist heeft af en toe rust nodig. 

Na een jaar stukjes schrijven voor deze site keek in afgelopen week even terug. Ik begon destijds met de gedachte meer over de gemeente Lochem te gaan schrijven dan over Zutphen. Mijn woonplaats hoort immers bij Lochem. Dat is anders uitgepakt. De verhouding was ongeveer fifty-fifty, met daarnaast veel onderwerpen die niet specifiek lokaal zijn. Met Zutphen heb ik wat, minstens zoveel als met mijn eigen gemeente merkte ik. In Zutphen liggen ook meer spraakmakende onderwerpen voor het oprapen. ‘Gefundenes Fressen’. Voor een columnist het Walhalla. 

"Het is altijd een worsteling om balans te vinden in een verhaal over hen"

De oplossing voor de Mars is inmiddels in zes thema’s samengevat. De containeroverslag komt er niet en er staan nog altijd veel panden leeg. De boompjes langs de N348 blijven een twijfelgeval. Gaan ze het volle wasdom bereiken of sneuvelen ze alsnog. Inmiddels is ook duidelijk dat Deskundigen lang niet altijd deskundig zijn, of het over bomen gaat of sport maakt niet zoveel uit. In Gorssel is de toegankelijkheid tot de IJssel nog immer een heikel punt. De brug in Zutphen is inmiddels voorzien van één kleur. Op dat front waarschijnlijk een jaar of vijf rust, niet veel langer hoop ik. Over het idee voor een stadscamping is nooit meer iets vernomen. Jammer.   

Politici zijn een gewild onderwerp. Het is altijd een worsteling om balans te vinden in een verhaal over hen. Focus je op kritiek of is er ook een positieve kant te belichten. Dat is moeilijk omdat wethouders en raadsleden zichzelf nog wel eens in een hachelijke situatie manoeuvreren. Als columnist ben je jezelf te gek af wanneer je daar geen gebruik van maakt. 

Komende jaargang zullen er nieuwe onderwerpen voorbijkomen om vanaf de zijlijn te beschouwen. Het columnistenschap brengt met zich mee dat je nooit lang tevoren weet waar je over schrijft. De reactie van lezers blijft spannend en af en toe moet je een beetje onderzoek plegen. Je wilt immers geen lariekoek serveren. De columnist die denkt problemen op te lossen met zijn stukjes kan beter meteen stoppen. Ik prakkezeer daar nog niet over. Iemand aan het denken zetten of ergens een glimlach van herkenning tevoorschijn toveren is al een mooi resultaat.