De schandpaal

De schandpaal

Let op: de onderstaande tekst is een column, geen (nieuws)artikel.

Ik ben blij. Ik ben blij dat in mijn jeugd Facebook nog niet bestond. En ga niet denken dat ik al een jaar of 50 ben. Nee zeker niet, maar in mijn jeugd was social media nog niet zo populair. En werd het al helemaal niet gebruikt als publieke schandpaal. Ik kom uit het Hyves-tijdperk. 

"Dat mijn ouders konden lezen dat ik een snoepje uit de snoepbakken bij een winkel gejat had"

Op Hyves verstuurde we glitterplaatsjes, krabbels, dansende bananen. Ik was één van die tienmiljoen mensen (zoveel? Ja zeker) die op het platform te vinden was. Vroeger wilde ik nog wel eens kattenkwaad uithalen. Niks ergs hoor, nog nooit te maken gehad met de politie. Maar genoeg dingen die eigenlijk niet mochten. Dat doet iedereen toch? 

Ik moet er niet aan denken dat ik toen op Facebook gezet werd. Dat mijn ouders konden lezen dat ik een snoepje uit de snoepbakken bij een winkel gejat had, of dat ik met PVC-buizen pijltjes schoot op voorbijgangers vanuit de bosjes. Want dat is hoe het gaat. Je doet één ding verkeerd en je staat gelijk op social media. Ongefundeerd, ongepast en soms tendentieus worden berichten verspreidt over jou. 

Ook de politie is een stuk actiever op social media. Dat is goed om een verdachte te vinden. Maar zorgt ook geregeld voor strafvermindering, omdat ze aan de publieke schandpaal genageld zijn. 

Denk na voordat je iemand op Facebook plaatst. Als iemand appels van je appelboom jat of kinderen aanbellen en wegrennen is dat niet Facebookwaardig toch? 

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.