De zomermaanden zijn bij uitstek geschikt om een boekenmarkt te bezoeken of een rommelmarkt. In de buitenlucht als het even kan. 

Het is vooral gezellig en je moet je de handen diep wegsteken om niet te snel in verleiding te komen je geld uit te geven aan onnuttige dingen. Maar ja, wie biedt weerstand als een paar smekende kinderogen vragen om van hun dag een succes te maken. Om zo’n kind een glorieus moment te bezorgen bekijk je de handelswaar even met een quasi serieuze blik en neem je die puzzel van een euro dan toch maar mee. Dat de jeugdige koopman verheugd achterblijft is een tijdje slepen met prullaria waard. 

"Stel je eens voor dat zo’n boekje in de versnipperaar belandt omdat geen mens het wil kopen"

Af en toe kom je handelswaar tegen dat waardevol is en wat een zonde oplevert als je het laat liggen. Ook als je al zo’n exemplaar thuis hebt. Het overkwam me onlangs op een zonnige zondagmorgen tijdens de boekenmarkt, bij de molen in Gorssel. 

Het is een drukte van belang. Met de ellebogen verwerf ik een plekje tegen de volgestouwde bakken met leesvoer. Vanaf de overkant wordt mij een boek aangereikt. Dialect! Blijkbaar is mijn interesse bekend. Mijn eerste reactie: die heb ik al! Ik pak het toch aan, blader wat en blijf steken bij één van de laatste gedichten in het bruin gekafte boekje. ‘Soms zit ik zomaor onder ‘n boom’. Ik ken het, maar lees toch. Het geroezemoes om mij heen, dat aanvankelijk stoorde, blijft een tijdlang buiten het bereik van mijn trommelvliezen. Och, wat is dit mooi verwoord.

Ik blader terug naar het schutblad voorin het boek. Met potlood staat het geschreven: 1 euro en 50 cent. Even twijfel ik, omdat ik al een exemplaar heb. Dan besef ik dat die gedachte een schande oplevert. Stel je eens voor dat zo’n boekje in de versnipperaar belandt omdat geen mens het wil kopen! Ik ga overstag, omdat het mij even tevoren deed weg dwalen uit de drukte van kooplustig en kwebbelend publiek. Te midden van rumoer waande ik mijzelf zittend in de stilte onder een boom, zoals de schrijver van dit boekje dat ooit deed om zijn titelgedicht te creëren. Ik wil het redden, stop het in de tas en voel dezelfde vreugde als voor dat kind op het kleedje, dat mij ooit wat onbenulligs verkocht.