Onlangs las ik op de website van een grote Nederlandse krant een column over dat Zutphen een gaybrapad nodig heeft. Ik vind dat een mooi gebaar. Het was een goede column. Maar ik stuikelde over een ding. Ze noemde Zutphen een homovriendelijke stad. Nou ehm, nee. 

"Je wordt niet belaagd met betonscharen, maar dat betekent niet dat Zutphen een homovriendelijke stad is"

Zelf heb ik een vriend. Ik loop geregeld met hem door Zutphen. Ik ben geen persoon om midden op straat te zoenen. Soms loop ik hand in hand. En dan voel je de ogen in je rug branden. Uitgescholden of belaagd wordt je in Zutphen niet, tenminste niet overdag. Dat is een pluspunt. Maar ik hoor geregeld 'kijk homo's', gelach of een nare opmerking. Ik loop dan door en laat de hand van mijn vriend zeker niet los. Het maakt me verder ook weinig uit. Soms denk ik achteraf, ik had in gesprek moeten gaan met die mensen. Maar ach, ze weten niet beter. 

Je wordt niet belaagd met betonscharen, maar dat betekent niet dat Zutphen een homovriendelijke stad is. Een gaybrapad kan het begin zijn van wat tolleratie. Al zal er nooit volledige tolleratie zijn. Dat is één ding wat zeker is. Wel blijft de Zutphense politiek erg achter met dit onderwerp. Ok. De Zutphense D66 doet een poging een regenboogstad te worden. "Je moet niet alleen uitstralen dat je een regenboogstad bent. Maar er ook daadwerkelijk iets aan doen" vertelde Ingrid Timmer van D66 me toen. Ik vraag me af of dat ook gaat gebeuren.

Ook is er al eens gesproken over het gaybrapad. Dat werd niks. Toen bleek dat homoacceptatie op scholen bizar slecht is werden er vragen gesteld in de raad. En daar bleef het bij. Ik krijg het beeld dat Zutphen zich niet durft te mengen in de discussie. Dat ze bang zijn. Of te simpel. 

Zutphen een homovriendelijke stad? Nee. Zutphen een hel om rond te lopen voor homo's? Nee, zeker niet.