LOCHEM - Het is mooi weer buiten, dus gaan we massaal de natuur in. In de regio Lochem zijn prachtige spots te vinden om heen te wandelen, zoals de Staringkoepel. Peter Muileman is gebiedsboswachter van onder andere Velhorst bij Natuurmonumenten. Hij neemt ons mee naar de koepel. Via de van tevoren doorgemailde coördinaten komen we bij een parkeerplaats terecht. Daar lopen we een zo’n kilometer langs de Berkel, om uiteindelijk bij de koepel te komen.  

Liever luisteren? Beluister de podcast...

Constatia Staring, de jongste dochter van de beroemde dichter en schrijver A.C.W. Staring liet rond 1850 een theekoepel aan de Berkel bouwen. Ze kwam er regelmatig om er te genieten van de rust en de natuur. Na haar dood in 1893 werd dit theehuis gekocht door de gebroeders Velhorst. Later raakte het gebouw in verval. In 2004 heeft Natuurmonumenten het gebouw met behulp van financiële steun laten restaureren voorzien van een eenvoudige expositie en opengesteld voor publiek.

Voorjaar

We beginnen te wandelen. "Het is de mooiste tijd van het jaar. We zien weidebeekjuffers, alles is groen en er zijn mooie bloemen overal. Het leeft aan alle kanten. Daarom is de lente de mooiste tijd van het jaar." Of hij in de herfst een depressie krijgt? Zeker niet. "Want elk seizoen heeft z'n charmes. In de herfst verkleurt alles ook weer op een mooie manier. Maar natuurlijk heeft het voorjaar mijn voorkeur."

Wanneer we dichterbij de koepel komen valt op dat de deuren wagenwijd open staan. "Het is een uitnodiging om binnen een kijkje te nemen." Vrijwilligers dragen de koepel een warm hart toe. Wanneer het slecht weer is zorgen zij ervoor dat de deuren gesloten worden. Maar dat gebeurt niet elke dag. Bang voor ongure figuren die, bij wijze van spreken, crack gaan roken is Muileman niet. "Dat is nog niet gebeurd. We hebben ook boa's en de boer die alles een beetje in de gaten houdt." En daarnaast moet je een flink stuk wandelen om bij de koepel te komen. 

Voetveer

Wanneer de koepel steeds dichterbij komt loop je tegen een voetveer aan. "Dit zorgt voor de beleving! Het is even zweten", lacht hij. Dat hij al het werk moet doen, omdat wij apparatuur bij ons hebben, vindt hij niet erg. "Ik ben immers de gastheer." Maar dit doet hij niet voor iedereen, verzekert hij ons. Het pontje is ook praktisch, want "je kan alleen via deze kant bij de koepel komen. Het is pure noodzaak!"

Lees verder onder de foto...

Verslaggever Jesse Sprikkelman (l) en boswachter Peter Muileman (r) op de voetveer.

© Harm Seubring / LGLD

De Staringkoepel is geen grote toeristische attractie. Het is een verborgen pareltje voor de wandelaars die er nog nooit geweest zijn. Maar in de wijde omgeving is het gebouwtje een begrip. Wanneer je er eenmaal bent kan de grote wat tegenvallen. "Maar het uitzicht maakt alles goed." Via houten trappen loop je naar de bovenste verdieping toe en daar maakt het uitzicht inderdaad een hoop goed. We zien vanaf de balustrade naar de bosrand, waar Huize De Boekhorst staat. 

Recyclen

Constatia liet de koepel bouwen met bouwmateriaal van het afgebroken herenhuis Het Draafsel, dat ook in haar bezit was. Recyclen is iets wat ook in de verre geschiedenis al gedaan werd. De koepel staat op een hoger gelegen stuk grond langs de Berkel. Het kleine vertrek waar de thee werd gedronken, ligt op de eerste verdieping. Zo konden Constantia en haar vriendinnen genieten van de rust en van een fraai uitzicht. Ondertussen is het een gemeentelijk monument. 

A.C.W. Staring, de vader van Constatia, is een bekende naam in de regio. Hij leefde van 1767 tot 1840, in de tijd van de romantiek, een stroming die vooral tot uiting kwam in de kunst: in schilderijen, muziek en dichtkunst. Op de eerste verdieping is aan de wand een gedicht van Staring te lezen. Een kunstwerk in de vorm van een rozet aan het plafond verbeeldt dit gedicht op moderne wijze.

Peter Muileman van Natuurmonumenten.

© Harm Seubring / LGLD