112-fotograaf Jaimy Buunk zwaait af: 'Ik heb ooit iemand moeten reanimeren'
Jaimy Buunk (l) en een foto die hij onlangs nam.

112-fotograaf Jaimy Buunk zwaait af: 'Ik heb ooit iemand moeten reanimeren'

112-fotograaf Jaimy Buunk hangt zijn brandweerpieper aan de wilgen. Na vele jaren verslag te hebben gedaan van incidenten voor diverse media, waaronder LokaalGelderland, stopt hij ermee. Dat betekent ook dat zijn populaire Facebookpagina 112 Oost Gelderland op zwart zal gaan. We houden een Q&A met Buunk. 

Waarom ben je gestopt?

"Gezien mijn vaste baan als chauffeur in de automaterialen, is er al weinig tijd meer over. Verder werk ik op zaterdag bij een bloemenwinkel/hovenier in Vorden en blijft alleen de zondag nog over die ook al gevuld met mantelzorg, welke ik ook na werktijd uit voer. Verder had ik al lange tijd geen zin meer om de pagina 112 Oost Gelderland bij te houden. Foto’s maken blijf ik doen, maar in mindere mate."

Wat is er in al die tijd dat je het werk gedaan hebt veranderd?

"Wat ik voornamelijk heb zien veranderen zijn de prijzen die opleveren per verkochte foto’s. Tien jaar geleden kreeg je het dubbele wat je nu verdient. Je moet dus 4 foto’s verkopen wat tien jaar geleden één foto was. Verder is het geweld naar journalisten sterk gestegen, maar zelf nooit mee hoeven te maken, op een klein incidentje na."

Welk incident heeft de meeste indruk op je gemaakt?

"Een dodelijk ongeluk in Vorden op de Ruurloseweg jaren geleden waar ik als eerste ter plaatse was en er paniek was. Toen bleef mijn camera in de auto en ben ik de reanimatie gestart, welke de hulpdiensten nog 20 volle en lange minuten hebben volgehouden maar niet mocht baten."

Hoe waren de reacties van omstanders op je aanwezigheid?

"Verschillend, maar 9 van de 10 keer werd er gewoon een algemeen praatje gehouden."

Hoe waren de reacties van betrokkenen op je aanwezigheid?

"Soms boos, verbaasd dat ik er al zo snel was, maar vaak had men dat niet in de gaten omdat ze door de hulpverleners werden geholpen."

Wil je nog iets kwijt?

"Het waren 14 tot 15 mooie jaren. Plezier is een groot woord, want je ziet veel ellende, maar soms ook leuke dingen, zoals de klassieke kat in de boom. Verder had ik veel goede contacten met de hulpdiensten die vaak om mijn foto’s vroegen en ook altijd trouw naar hun stuurde. Zal ik blijven doen, maar niet vaak meer. Verder blijf ik foto’s maken en zal ik meer de natuur in trekken wat ik in mijn beginjaren ook gedaan heb."

Reageren? Mail de redactie via [email protected].
Op deze publicatie rust copyright.